Ոչ սթափ վարորդներին բժիշկներն այլևս չեն օգնի. ՀՀ կառավարությունը որոշում ընդունեց
ՀՀ կառավարության այսօրվա նիստում ընդունված որոշմամբ որոշ փոփոխություններ են կատարվել վարորդների սթափության վիճակը որոշելու կարգում։
Նոր որոշման համաձայն` բուժհաստատությունում կատարված կրկնակի հետազոտության փորձանմուշները (արյուն և մեզ) այսուհետ պետք է պահվեն մինչև տվյալ վարույթի ավարտն ու վերջնական որոշման ընդունումը։
Նշենք, որ գործող կարգով փորձանմուշները 8 ամիս են պահվում, ինչը, ոստիկանության համոզմամբ, բժիշկներին հնարավորություն է տալիս արձանագրելու իրականությանը չհամապատասխանող արդյունք՝ հաշվի առնելով, որ կասկածի դեպքում պահպանված փորձանմուշները չեն կարող ուղարկվել փորձաքննության:
Բացի այդ, բուժհաստատություններն այսուհետ սթափության որոշման համար կկիրառեն միայն արյան ու մեզի փորձաքննության տարբերակները, քանի որ ոստիկանության ծառայողները արտաշնչած օդի մեջ ալկոհոլի պարունակության փորձաքննություն են կատարում հենց դեպքի վայրում։
«Հաճախ են այն դեպքերը, երբ ոստիկանության ծառայողը արտաշնչած օդի մեջ մաքուր ալկոհոլի պարունակության միջոցով զննել է վարորդի սթափության վիճակը, հետո ակնհայտ ոչ սթափ վիճակում գտնվող վարորդը ներկայացել է բուժհաստատություն և նույն եղանակով անցել սթափության վիճակի զննություն: Բուժհաստատության` արտաշնչած օդի միջոցով սթափության վիճակի զննության արդյունքում տեխնիկական սարքի միջոցով արձանագրություն չի տպագրվում, իսկ իրավասու բժշկի կազմած արձանագրության համաձայն՝ հիմնականում վարորդը գտնվել է սթափ վիճակում կամ ալկոհոլի պարունակությանը չի հատել վարչական տույժ նախատեսող սահմանը, այնինչ ոստիկանության ծառայողի կողմից նույն եղանակով զննության արդյունքում վարորդի արտաշնչած օդի մեջ արձանագրվել է ալկոհոլի անհամեմատ բարձր պարունակություն»,– ասված է ոստիկանության ներկայացրած հիմնավորման մեջ։
Ընդ որում, ըստ իրավապահների, այդ դեպքերում ոստիկանության ծառայողի կայացրած որոշումները դատական կարգով բողոքարկելիս բեկանվում են ապացույցների անբավարարության հիմնավորմամբ, և հիմք է ընդունվում բժշկի տեղեկանքը: Իսկ այդ տեղեկանքում նշված եզրակացության իսկությունը ստուգելու միջոց չկա:
Նշված պրակտիկան իրավախախտ վարորդին տույժից խուսափելու հնարավորություն է տալիս, իսկ բժշկի անբարեխիղճ աշխատանքը թե՛ տեսականորեն և թե՛ գործնականում հնարավոր չէ ապացուցել:
