Չինաստանի մեծ ռազմավարությունը
National Review Վաշինգտոնում հիմնված պահպանողական վերլուծական կենտրոններից է, որը հրապարակած իր հոդվածում մտահոգություն է հայտնել Չինաստանի՝ իր գլոբալ ազդեցության ընդլայնման մեծ ռազմավարության վերաբերյալ: Համաձայն այս հոդվածի, Չինաստանը փորձում էր սառը պատերազմի ավարտից և ամերիկյան մենաշնորհի աճից հետո ազատական-ժողովրդավարական աշխարհակարգը փոխարինել «սոցիալիստական շուկայական տնտեսության» գաղափարով:
Հեղինակի կարծիքով, Տիանանմենի դեպքերից հետո և Պարսից ծոցի և Կոսովոյի պատերազմներում Միացյալ Նահանգների հաղթանակներից հետո Չինաստանը մտածեց պաշտպանել իր անվտանգությունը Արևելյան Ասիայում ամերիկյան ազդեցությունից և ԱՄՆ-ի դերը Կենտրոնական Ասիայի և Արաբական երկրների գունավոր հեղափոխությունների մեջ, Չինաստանին դարձրեցին ավելի վճռական դրանում:
Թայվանում, Տիբեթում, Հոնկոնգում և Սինցզյանում անջատողականությունը կանխելու համար Պեկինը որոշեց նախ տնտեսական ուժեղ զարգացում ապրել, ապա այդ տնտեսական հզորությունը վերածել ռազմական և դիվանագիտական իշխանության:
Չինաստանի աճող հարստությանը՝ օգտագործելով օտար գաղափարներ և կապիտալի և թույլ տալով մասնավոր հատվածին մանեւրելը այց որոշումն արդյունքն էր:
Չինաստանը թույլ չտվեց տնտեսական վերահսկողությունը դուրս գալ Կոմունիստական կուսակցության վերահսկողությունից 2008-ի ֆինանսական ճգնաժամից հետո: Այդ պատճառով վարկեր տրամադրելով` այն պահպանեց պետական հատվածի գերակայությունը: Պեկինը աստիճանաբար տարածեց իր ներքին ավտորիտարիզմը դեպի Արևելյան Ասիայի աշխարհաքաղաքական ծայրամասերը՝ արտաքին պատերազմների հաշվին առավելագույն օգուտ քաղելու Միացյալ Նահանգների թուլացումից:
Չինաստանի գլխավոր ռազմավարությունը հիմնված է չորս հենասյուների վրա.
1. Աշխարհի ամենահզոր ռազմական կազմի ձևավորում,
2. Տեխնոլոգիայի և տեդեկատվության աճ,
3. Գաղափարական և հետախուզական գործակալությունների զարգացում,
4. Արտաքին քաղաքականության մեջ «ռազմավարական մասնակցության ցանցերի» ձևավորում, որոնք խոչընդոտում են ԱՄՆ-ի ազդեցության ընդլայնմանը:
Հեղինակը կարծում է, որ Չինաստանը դեռ կարիք ունի տեխնոլոգիական ոլորտում արևմտյան ընկերություններին, հատկապես կիսահաղորդիչների դաշտում: Չինաստանի դեմ կոնգրեսական նոր օրենքը կարծես հիմնված է նույն գաղափարի վրա: Չինաստանը, մյուս կողմից, արդեն զգուշացել է դրա մասին՝ «երկակի ցիկլի» ռազմավարության մշակմամբ:
Աղբյուրը՝ «National Review»
