Մոտիվացնող պատմություն աշխարհահռչակ բժշկի մասին
Դպրոցի առաջին իսկ օրը կանգնելով 5-րդ դասարանի աշակերտների առջև նա ստեց: Ուսուցիչների մեծամասնության նման նա նայեց աշակերտներին և ասաց,որ բոլորին նմանապես է սիրում: Սակայն դա անհնար էր. առաջին իսկ շարքում նստած էր Թեդդի Սթոդարդ անունով մի տղա: Անցած տարի տիկին Թոմսոնը դիտարկել էր Թեդիին,նկատել ,որ նա մյուս երեխաների հետ այնքան էլ չի խաղում:Նրա հագուստը թափթփված է, անընդհատ լոգանքի կարիք ունի :
ացի այդ, Թեդին կարող էր տհաճություններ ստեղծել: Գործը հասավ նրան, որ տիկին Թոմսոնը սկսեց հաճույք ստանալ նրա աշխատանքները կարմիր գույնով նշելուց և ոչ բավարար գրելուց: Այն դպրոցում, որտեղ տիկին Թոմսոնն էր դասավանդում, ուսուցիչները պարտավոր էին ստուգել սաների մասին նախորդ գրառումները, բայց նա Թեդիինը հետաձգեց մինչև վերջ:
Այնուամենայնիվ, երբ նա վերանայեց վերջինիս գործը, նա անակնկալի եկավ: Թեդիի առաջին դասարանի ուսուցիչը գրել էր. «Թեդին պայծառ երեխա է ՝ պատրաստ միշտ ծիծաղելու: Նա իր աշխատանքը կատարում է կոկիկ և լավ վարվելակերպ ունի ... նրա շուրջ միշտ ժպիտ է»: Նրա երկրորդ դասարանի ուսուցիչը գրել էր. «Թեդին գերազանց աշակերտ է, որին սիրում են դասընկերները. բայց նա անհանգստացած է, քանի որ նրա մայրը մահացու հիվանդ է, և կյանքը տանը պետք է որ պայքարի վերածված լինի»: Երրորդ դասարանի ուսուցիչը գրել էր. «Մոր մահը ծանր է եղել նրա վրա: Նա փորձում է անել հնարավորը, բայց հայրը մեծ հոգածություն չի ցուցաբերում, և եթե որոշ քայլեր չձեռնարկվեն, նրա տնային կյանքը շուտով կազդի նրա վրա»: Թեդիի չորրորդ դասարանի ուսուցիչը գրել էր. «Թեդին վատ է աշխատում և մեծ հետաքրքրություն չի ցուցաբերում դպրոցի նկատմամբ: Նա շատ ընկերներ չունի, և երբեմն քնում է դասի ժամանակ»: Այդ պահին տիկին Թոմփսոնը հասկացավ խնդիրը և ամաչեց. Նա իրեն ավելի վատ զգաց, երբ սաները նրան բերեցին Սուրբ Ծննդյան նվերներ` փաթաթված գեղեցիկ ժապավեններով և պայծառ թղթի մեջ, բացառությամբ Թեդդիի, որի նվերը փաթաթված էր մթերային խանութից գնված ծանր,շագանակագույն փաթեթի մեջ:
Երեխաներից ոմանք սկսեցին ծիծաղել անգամ,երբ տեսան ապարանջանը,որի մի քանի քարերը բացակայում էին և օծանելիք,որը մեկ քառորդով էր լի: Բայց նա զսպեց երեխաների ծիծաղը, երբ բացականչեց, թե որքան գեղեցիկ է այդ ապարանջանը և հագնելով այն ձեռքին ու օծանելիքի մի քանի կաթիլ ցանելով դաստակին: Թեդի Ստոդդարդն այդ օրը մնաց դպրոցից հետո այնքան ժամանակ, որ ասեր. «Տիկին Թոմփսոն, Դուք այսօր բուրում եք ինչպես իմ մայրն էր բուրում»: Երեխաների հեռանալուց հետո տիկին Թոմփսոնը մոտ մեկ ժամ լաց եղավ: Հենց այդ օրը նա դադարեց կարդալ, գրել և թվաբանություն սովորեցնել: Փոխարենը նա սկսեց երեխաներին ՍՈՎՈՐԵՑՆԵԼ:
Տիկին. Թոմփսոնը հատկապես ուշադրություն էր դարձնում Թեդիին:Որքան նա շատ էր աշխատում Թեդիի հետ,այքան նրա միտքը շատ էր պայծառանում:Որքան նա շատ էր խրախուսում Թեդիին,այնքան վերջինս արագ էր պատասխանում: Տարվա վերջին Թեդին դարձել էր դասարանի ամենախելացի սաներից մեկը և, չնայած այն ստին, որ ինքը բոլոր երեխաներին նույն կերպ էր սիրում, Թեդին դարձել էր նրա «ամենասիրելին»: Մեկ տարի անց տիկին. Թոմփսոնը իր դռան տակ գտավ մի գրություն ՝ Թեդդիից, որում ասվում էր, որ նա լավագույն ուսուցիչն է, որ երբևէ ունեցել է իր ողջ կյանքի ընթացքում: Անցավ վեց տարի, մինչ նա Թեդդիից մեկ այլ գրառում ստացավ: Դրանից հետո նա գրեց, որ ավարտել է միջնակարգ դպրոցը ՝ իր դասարանում երրորդն է առաջադիմությամբ, և տիկին Թոմփսոնը դեռ իր կյանքում եղած լավագույն ուսուցիչն է: Դրանից չորս տարի անց նա մեկ այլ նամակ է ստանում, որում ասվում էր, որ չնայած երբեմն բարդ իրավիճակներ էին, նա դեռևս սովորում է դպրոցում, բայց շուտով ավարտելու է դպրոցը լավագույն առաջադիմությամբ: Նա հավաստիացնում էր տիկ. Թոմփսոնին, որ նա դեռ լավագույն և սիրված ուսուցիչն է, որ երբևէ ունեցել է իր ողջ կյանքի ընթացքում: Հետո անցավ ևս չորս տարի, և մի նոր նամակ եկավ: Այս անգամ նա բացատրեց, որ բակալավրի կոչում ստանալուց հետո որոշել է մի փոքր առաջ գնալ: Նամակում բացատրվում էր, որ տիկին Թոմփսոնը դեռ իր երբեմնի լավագույն և սիրված ուսուցիչն է: Բայց հիմա Թեդիի անունը մի փոքր ավելի երկար էր .... Նամակը ստորագրված էր բժիշկ Թեոդոր Ֆ. Ստոդարդ: Պատմությունն այսքանով չի ավարտվում: Գարնանը ևս մեկ նամակ եկավ: Թեդին ասաց, որ ինքը ծանոթացել է մի աղջկա հետ և պատրաստվում է ամուսնանալ: Նա բացատրեց, որ իր հայրը մահացել է մի քանի տարի առաջ, և նա մտածում է, թե տիկ. Թոմփսոնը կարող է համաձայնվել նստել հարսանիքին այն տեղում, որը սովորաբար վերապահված էր փեսայի մորը: Իհարկե տիկ. Թոմփսոնը համաձայնվեց: Եվ գուշակիր ինչ:
Նա կրեց այն ապարանջանը, որի մի քանի քարերը բացակայում էին: Ավելին, նա համոզվեց, որ նա կրում էր այն օծանելիքը, որը Թեդիին հիշեցնում էր մորը վերջին միասին անցկացրած Ամանորի ժամանակ: Նրանք գրկախառնվեցին. դոկտ. Ստոդարդը շշնջաց տիկ. Թոմփսոնի ականջին. «Շնորհակալ եմ, տիկին Թոմփսոն, որ հավատացիք ինձ: Անչափ շնորհակալ եմ,որ ինձ կարևորեցիք և ցույց տվեցիք, որ կարող եմ փոփոխություն անել»: Տիկին. Թոմփսոնը, արցունքներն աչքերին շշնջաց. . «Թեդդի, դու սխալ ես հասկացել. Դու ես ինձ ուսուցանել, որ կարող եմ փոփոխություն մտցնել: Ես չգիտեի, թե ինչպես դասավանդել, մինչև չհանդիպեցի քեզ»: Պատմությունը իրական է, Թեդի Ստոդարդը իսկապես ակնառու բժիշկ է և նրա անունով անգամ հիվանդանոց է անվանակոչվել:
