Թուրքական հիդրոէլեկտրակայանը Վրաստանում. Անկարայի քայլը դեպի տարածաշրջանում ջրի գերակայություն
Օրերս Վրաստանում տեղի ունեցավ հերթական բողոքի ցույցը: Ցուցարարների պահանջները, որոնք շարունակվում են 2020 թվականից, անփոփոխ են՝ դադարեցնել թուրքական ENKA Riniubels ընկերության հետ պայմանագիրը Նամախվանի ՀԷԿ կասկադի կառուցման համար (433 ՄՎտ հզորությամբ): Ցուցարարների պահանջների շարքում է նաև Վրաստանի էկոնոմիկայի նախարարի հրաժարականը, ինչպես նաև պատասխանատվության ենթարկել բոլոր նրանց, ովքեր անմիջական մասնակցություն են ունեցել պայմանագրի կնքմանը:
Հիդրոէլեկտրակայանի կառուցման հակառակորդները վիճում են միկրոկլիմայի անխուսափելի փոփոխության մասին, ինչը տարածաշրջանում կհանգեցնի բնապահպանական աղետի: Չնայած կառավարության բոլոր հավաստիացումներին երկրի էներգետիկ անկախության համար այս ծրագրի կարևորության և անվտանգության բոլոր ստանդարտների պահպանման մասին, բնակչությունը թուրքական կողմի հետ համաձայնագիրը համարում է ծանրակշիռ Վրաստանի համար: Պայմանագրի համաձայն 605 հա տարածք է փոխանցվել թուրքական մասնավոր ընկերության օգտագործման համար, որից 381 հեկտարը `99 տարի ժամկետով մշտական օգտագործման:
Թվում է, թե Անկարան լիովին վերահսկում է Վրաստանը, հատկապես Աջարիայում, իսկ վրացիները սովորել են թուրքական տիրապետությանը:
Մյուս կողմից, Թուրքիան լայնամասշտաբ ծրագրեր է իրականացնում Արևելյան Անատոլիայում տասնյակ հիդրոէլեկտրակայանների և ամբարտակների կառուցման համար, որն արդեն հանգեցրել է Իրաքի և Սիրիայի ջրային պաշարների կրճատմանը:
Թուրքիայի կողմից հատկացված և իրականացվող հիդրոէլեկտրակայանների ծրագրերը կարող են անուղղելի վնաս հասցնել Վրաստանի և հարևան երկրների բնությանը և կլիմային: Ավելին, դառնալով «ջրային գերտերություն» ՝ Թուրքիան այդ երկրներին կթելադրի իր պայմանները, ինչը նախադեպ կստեղծի տարածաշրջանային պատերազմի նոր փուլի համար:
Թարգմանություն՝ Մելինե Մարկոսյան
