Կակտուսները ջուրը կազատեն տհաճ հոտից
Հնդկական փշոտ տանձի կակտուսների մեջ պարունակվող կպչուն նյութը (Opuntia ficus-indica) կարող է կոագուլանտի կամ ֆլոկուլանտի դեր կատարել՝ մաքրելով ջուրը դրա մեջ պարունակվող մանր մասնիկներից և բակտերիաներից։ Բացի այդ, Հարավային Ֆլորիդայի համալսարանի գիտնականները վերջերս պարզել են, որ կակտուսային նյութը կարող է նվազեցնել ջրի մեջ մկնդեղի քանակը:
Կակտուսների՝ ջուրը մաքրելու հատկությունը հայտնի է և օգտագործվում է Մեքսիկայում մոտ հարյուր տարի, բայց մինչև վերջերս այս թեմայով համակարգված գիտական հետազոտություն չի եղել: Բանն այն է, որ կակտուսներում պարունակվող կպչուն նյութը, ի դեպ, սխալ է կոչել «ջուր», ներառում է ավելի քան 60 պոլիսախարիդներ։ Այս ամբողջ «կոկտեյլի» աշխատանքի մեխանիզմը դեռ լիովին պարզ չէ, սակայն հետազոտողները նախատեսում են պարզել այն և լաբորատորիայում ստեղծել այս նյութի սինթետիկ անալոգը։
Բացի այդ, մնում է պարզել կակտուսի ջրի մաքրման մեթոդի արդյունավետությունը՝ ինչ աղտոտիչների և նյութերի դեմ այն կարող է օգտագործվել, և որոնց դեմ՝ ոչ: Հավանական է, որ կակտուսի արդյունավետությունը չի կարողանա մրցակցել ջրի մաքրման ժամանակակից մեթոդների հետ, ինչպիսիք են օզոնացումը կամ հակադարձ օսմոզը, բայց այն կարող է բավականին հարմար լինել գյուղատնտեսության որոշ ոլորտների համար:
Օրինակ՝ ազատել ջրի պաշարները տհաճ հոտից, որոնցում ձուկ են աճեցնում ֆերմաներում, քանի որ տնտեսապես շահավետ չէ թանկարժեք ջրի մաքրման համակարգեր տեղադրել, և միանգամայն հնարավոր է օգտագործել առկա բույսերի նյութերը: Ջրային մարմինների տհաճ հոտը հիմնականում առաջանում է 2-մեթիլիզոբորնեոլից և գեոսմինից, նյութեր, որոնք սինթեզվում են բակտերիաների որոշ տեսակների կողմից:
Մեր հոտառությունը շատ զգայուն է այս միացությունների նկատմամբ, ուստի մենք նույնիսկ կարող ենք հոտոտել ջրի որակը: Ի դեպ, գեոսմինը հենց այն նյութն է, որն անձրևից հետո ստեղծում է անտառի բույրը։
Թարգմանությունը՝ Միսաք Տիգրանյան
